සරාසඳ විත්
නුරා පාමින්
මලේ තැවරුවා
කිරණ යහමින්....
කෝල කොඳ මල
රැයේ පින්නත්
පිස දදා තව බලා
ඉඩදෙයි ඉතින්.......
ඉරේ රැස් මැද
මැරෙණ පිනිදිය
මලට කිවුවා
සඳක වගතුග....
වේව්ල වෙව්ලා
හැකිලිලා මල
දියට වැටුනා
සිනිදු මල් පෙති....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි... -
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම...
වනපොත් කල හැකිද මල් සුවඳ සදහටම??
ReplyDelete(රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ-පරමල්)
හ්ම්..............
ReplyDelete