Monday, January 16, 2012

සඳට

විසල් පෙමක් අතැතිව
තරු පිරි ගඟනතට
නෙත් යොමා කදුළැලි
හංගගෙන හිනැහෙනවා
ළගට යන්නට බැරිකමට
උණුසුමක් හද දරාගෙන
මහ පොළව හැමදාම..............

දස දහස් තරු පිපෙන රැයට
මත් බඹර වෙස් ගන්න සඳ
අබැටක් තරම්වත් නොසිතුවෙද
පපු කුහරෙ හාර හාරා මේ
පොළව විඳිනා දඩුවමක් තව.............

ලෙහා සළු නුඹේ ඇවැසි නැහැ සඳේ
නිරුවතින් තරු ළගක දවටන්න....
මුදු මලක් වගේ හිත අරන් දැන්
යන්න යන්නම් දුර දුරට විගසින්ම
නොරිදවා තව මල් පෙති ළගක
නැවතියන් නුඹ එකම එක
තරු මලක් ළග සැනසිලා අද අදම.............

No comments:

Post a Comment

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...