බඳු දීම
අත් හළෙමි....
ප්‍රාණ භුක්තියද
නොතියාම
සින්නක්කරව
ලියා දුනිමි....
මම
මගේ
** හිත **
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
එකද මෙච්චර දුකෙන් කවි ලියන්නේ??
ReplyDelete:D
:-p :-p හිකිස්.........කවිය ජිවිතය නෙමෙයි මල්ලි.........
ReplyDelete