රිදෙන නෙතුයුග
මගට යොමමින්
අනේ මං බලා ඉන්නවා...
ළබැඳි සෙනෙහස
තුරුල් කරගෙන
එන්න විගසින් පමාවෙනවා....
දැවෙන සිත් යුග
එකට තියමින්
යන්න යමු සෙනෙහස ගලනවා......
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
මම අද තමයි ඔයාගේ බ්ලොග් එකට මුලින්ම අවේ, පද ගැලපීම විශ්ෂ්ටයි මේ හැකියාව හැමෝටම පිහිටන්නේ නැහැ
ReplyDeleteස්තුතියි ඔබට මහ හුගාක්...
ReplyDelete