Monday, January 23, 2012

...සමාවෙනු මැන....

නුඹ නමට කවි ලියන එක ගැන
මං හුගක් පසුතැවෙනවා.....
තව තවත් මම දුකම පොඳි බැද
යනු කොහේදැයි හිතෙනවා...

තේරුමක් නැති සසර ගමනක
නැවතුමක් තව සොයනවා....
තේරුමක් ඇති බුදුන් කිවු මග
ඇරඹුක් යැයි දැනෙනවා....

සිනා කදුළැල් බෙදා ගනිමින්
අදත් මම ඉන්නවා..
සමාවෙනු මැන හෙටින් පසු මම
නුඹ දමා දුර ඇදෙනවා....

නිවී සැනසුනු දිනක් ආවොත්
නුඹ දකින්නට හිතනවා....
නිවී සැනසුන එවන් දවසක
කසාවත ඔබ නිවනවා.....

No comments:

Post a Comment

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...