යායාට වැටෙන
හිම පියලි උඩකත්
මම
සීරුවට ඇවිදනකොට.....
හීනියට උල්
කටු තුඩු උඩ
ඔබ
වේගයෙන්
දුවන්නේ කොහොමද
කර්කෂ
ගෙන්දම් පොලවෙම.........
තවමත්
අන්දුන්කුන්දුන්
මම....
ඇයි දන්නවද
නුඹෙ දිරියෙ
බිඳක්වත්
මට නැති හන්දා..........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
ඔබ ඇවිද යන්නේ හිම පියලි උඩින් නොව...
ReplyDeleteපුන්චි කටු මත බවවත් ,
ඔබට නොදැනෙන්නේ
මටත් වඩා දිරියක් නුඹට ඇති නිසාවෙන්....
සත්තටම මට වඩා හොදටම මා ගැන දැනුනි ඔබට... ස්තුතියි නදුන් උයන....
ReplyDeleteනුඹේ දිරියට
ReplyDeleteඋල් කටු තුඩුත්
මල් පියලි වෙලා
මග සරසාවි..
සරසන විට
ReplyDeleteමල් පියලි මතින්
මග දෙපස
මම සිනාසී නුඹ
දෙස බලා හිදීවී...
ස්තුතියි දිනේෂ් මල්ලියේ...........