Saturday, August 13, 2011

සදා සැනසුම...අමා දහමයි....


ගිරි දුර්ග දිවි මගේ...
ගිනි වැදී හිදින දා...
ඉසුව දිය බිඳක් වාගේ...
සිසිල දුන්නා බණ පදය මට....

පිච්චෙනා මිහි මඩල යට...
ඇවිලෙනා දුක් ගිනි මැදදි
සිහිල් සුළගක් වගේ ඇවිදින්
නිමා දැම්මා මගේ හිත
පංසලේ බෝ සෙවණ යට.....

නෙතට කදුළැල් උනපු දා...
හිතට සැනසුම අහිමි දා...
වතට හසරැලි නොමැති දා...
හදට අරමක සුවය දුන්නා..
තෙමා සැනසෙන්නට අමා දහරින්.....





ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...