සඳට මගෙ කවි
නැත්තෙ ඇයිදැයි
අමාවක දා සඳ අහනවා...
තරුත් එක්කලා
කරණ ගණුදෙනු
අතැර ආවොත් කවි ලියනවා...
අහස රවටා රවුම්
ගැහුවට සඳ
පොළවෙ සෙවනැලි වැටෙනවා...
කරන දඟකම්
නතර කලොතින්
සඳේ නුඹටම කවි ලියනවා.....
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.