හිතවත් ප්‍රබුද්ධ,
ඔබේ පොත් පිටු අතර සිරකරන් ආදරෙන් සුරකින අම්මාද
මගේ හදවත මැද තද කරන් බදා අල්ලා සිටින අම්මාද
දෙදෙනෙකු නොව එකෙකු බව සක්සුදක්සේ මම දනිමි.
එකදු වෙනසක් නිසාවෙන් අප පරස්පරවෙයි ප්‍රබද්ධ
ඒ ඔබේ අම්මා නිවන්පුර ගොස්
මගේ අම්මා අදත් කවි සීපද කියයි
ඉතින් ප්‍රබුද්ධ
ඈත මහා කඳු වළල්ලට යටවී
මෑත සෙවනැලි ඇද කරද්දී
පාට සේදුණු ලිහිණි තටු යුග්මයෙන්
පාර පෙන්වා මුදුනටම නගින්නට කියු අම්මා මට මතක් වේ
එරමිණියා කටු ඇණී රිදුම් දෙන යටිපතුල් අද්ද අද්දා
තේ දල්ලෙන් දල්ලට යායකම තේ පදුරු සිපගත්තේද
බෝවිටියා හිඹුටු මාදං වෙරළු පුරවන් සෝබරව
අරඹකන්දෙන් බැස්ස අම්මාද මට මතක් වෙයි.
මාන, ඉලුක්, පොඩිසිංඤ්ඤොමරං වටකරද්දී
රෑන පිටින් වවුලන් වැල වරකා කජු පුහුලන් සොයද්දී
කෝඩු ගති අහලකවත් නැති තනි ඇතින්නිය වී
කිරිදෙනියෙ ගල් වලට ගල් ගැහුව අම්මා මට මතක් වේ
පැහැඳුල් සඳවතක් සේ උවනත පුරවගෙන
"පුතේ උඹ ජීවිතේ දිනාපන් " කිය කියා
වෙලාවක් කියන්නට දන්නැති කළුවරේ
හනසු පොල්කොල අවුල අවුලා
ඉස්පිරිතාලෙ වාට්ටුවෙන් වාට්ටුවට කඩයප්පන් විකුණූ
අම්මා මගේ නෙතු ඉදිරිපිට සිටගනිමින් අතීතය අවුස්සයි ප්‍රබද්ධ
එදා ඈ පිරිපුන්ය. මෙදා ඈ කෘෂව ගොස්ය
වැටී ඈ දෙපතුළ පාමුළ දසමාසේ කියද්දී
මගෙ පුතේ කිය කියා අනේ මං බලන්නට උඹ ආවාද අහමින්
මා බදාගත් අම්මා මට මතක් වෙයි.
ආදරණීය ප්‍රබුද්ධ...
ඔබ වගේ ලියන්නට ලියන්නට අහවරක් නැති කතන්දර
මගෙ හිතේ හැපි හැපි පෙළගැහෙද්දී
අනේ අම්මේ වයසට යන්න එපා කියා කිවු
බොළද දියණිය මම වුනා.
ඔව් ප්‍රබුද්ධ,
ඈ මහා සාගරය ලෙහෙන් නැට්ටෙන් හිස්කරමින්
අදත් දාරක ස්නේහයේ උත්තරීතරත්වය රඟ දක්වයි.
