නෙතු කදුළු පුරවන්
නාඩන්න ඉතින් දැන්
තෙත බරිත පියාපත්
වේලන්න හෙටත් එයි
දිනිදු පෙර ලෙස උඩින්
මගෙ පුංචි කිරිල්ලියේ.........
අනන්තය දුර ආකහේ
නිම් නොමැති සාගරේ
උඩ උඩින් තටු ගස ගසා
පියඹපන් නුඹ හිනැහිලා
අත්වැලට මම ඉන්නවා
මගෙ පුංචි කිරිල්ලියේ.....
කැඩුන තටු සමනල් බදේ
වැටුනාද බිම නුඹ හාමතේ
නොම ගනින් බර හිතේ
නුඹ ළගම මම ගැවසෙතේ
හිනැහියන් දැන් ඉතින් නුඹ
මගෙ පුංචි කිරිල්ලියේ.........
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
හා හොඳයි හිනාවෙලා ඉන් බලන්නම්...
ReplyDelete:-D :-D
ReplyDeleteනියමයි
ReplyDelete