පදෙන් පදෙ මම ගොතා
හිතෙන දේ ගැන ලියනවා
බිදෙන් බිද නිසරු බව
මට හොදට දැනෙනවා....
වාලුකා කතරක්ය අම්මේ
නිවනු බැහැ මේ හුදකලා
දම් බිඳක් ගැන සිත සිතා
කල් ගෙවයි ඔහෙ තනිවෙලා....
සතර වරිගය බැහැ තමයි
කරන්නට මට එතෙර නම්
දුවෙක් වුනු හින්දමයි මේ
සසර ගිනි දැවි දැවිම තව....
බුදුන් පුදනට දෙවුරමට මම
යන්න හැදුවට දෙපා ගෙන
යදම් මෙන් ඔබ බැදී ළග
ඉන්නවා ඔසවන්න බැරි පය.....
එකම පාරක් මට ඉතින්
අතැර යන්නට මේ දිවිය
දෙනව නම් ඔබ අම්මෙ
සත්තමයි පින් ගොඩක්
කසාවත ළග නිවෙන හිත
වෙන තැනක නැහැ බැදී
ඔබේ බැමි ඔබ ලිහුව දාකට
ඇත්තමයි මට තුටුයි අම්මේ.....
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.