සිහිනයක සිතුවිලි - 08

අද ජනවාරි 17....හවස 6.42 යි.

සිත් අහසට සඳක් ඇවිත්
පෙරඹර ලෝ එකලු කරන්
පෙම් සිතකට නතුවීලා
සැනසෙනු බැහැ වහන්වෙලා...

මානස විල හිස් වීලා
කොඳ මල තව තනිවීලා
පතිනි වෙන්න හිනාවෙලා
සඳක් නමට පේ වීලා.....

අහිමි වෙච්ච පළමු පෙමට
දුක දැනුනත් ඉඳහිටකදි 
නැවුම් පෙමක් දළු දමද්දි
බැහැ ඉන්නට වසන් වෙලා.....


මුහුදු හතෙන් දුරක ඉදන්
අර අහසෙම සඳ නමටම
වාන් දමන පෙම් දියරැලි
යන්න කියමි සිත නොරිදා......

ඉතින් දැන් ඔයා බලන්න ආවොත් හිතයි ඇයි මේ කියලා නේද.... 

දන්නවද අද දවසත් පුරුදු විදිහටම තමා ගෙවුනෙ...ඒත් ඔයා දන්නෙ නැහැනෙ...වස්සානය ගෙවෙන බව දන්නවා වුනත් මගෙ වසන්තයෙ නුඹම හැර වෙන කාටවත් මම මගෙ හිතට එන්න ඉඩ දෙන්නෙ නැහැ කියලා..... කින්නර සිහිනයක් දකින මගෙ හිත වටේම රඟන්න එනවා එක එක විදිහෙ කින්නර වෙස් ගත්ත අය... ඒ විතරක්ද සමනල පියාපත් පෙන්නුවට ඒ හැමෝම ළග බඹර විස දළ තියෙන බව මම දන්නවා... ඒ දේවල් දැනෙන්නෙ මතක් වෙන්නෙ මට නුඹ කියලා දුන්නු අපුරු පාඩම් මතක් වෙනකොට....

මතකද හිතුවක්කාර මම හැමදාම බැනුම් අහනවා ඔයා ගාවදි.... හැබැයි කොච්චර බැන බැන හරි ඔයා කියලා දෙන්නෙ හරි දේ.... මේ විෂම ලොවේ පොළවෙ පය ගහලා ඉන්න එහෙම නැත්නම් කකුල් දෙනෙක් හිටගෙන ඉන්න ඔයා මට දෙන දිරිය මිල කරන්න බැහැ රත්තරන්.....

ජිවිත කාලෙම කලේ හීන දකින එක... ඒ හීන හැබෑ කර ගන්න එක... ඔයත් මම හැබෑ කරගන්න දගලන හීනයක්.... දන්නවද මම දවස් ගණන් කරනවා ඔයා ගාවට එන්න.. දවස් 730 ගෙවාගන්න හැටි හිතනවා... තවම දවස් 37 යි ගෙවිලා තියෙන්නෙ.. එක තත්පරයක් ඔයා ගාව ඉන්න දෙනවනම් මට ඒ දවස් ටික දවස් නෙමෙයි... ඒත් එහෙම වෙන්නෙ නැහැ... මේ හැම දේම දරාගන්නෙ.. ජීවිතේ ගීතයක් විදිහට ගයන්න ඕනි හින්දා.........

ජීවිතේ ගඟක් විදිහට ගලාගෙන යන්න ඕනි හින්දා... දවස් ගානක් තිස්සෙ උ‍ණ රෝගෙන් පෙළුනත් මේ හිත නොලිවුවොත් මය බරක්.... ඒ වගේද.............පාලු කනත්තක වගේ දැනෙන තනිකමට මම මොකද කරන්නෙ... පන්හිදට ලෙංගතු වෙවි යතුරු පුවරුවෙන් ‍පණ දෙනවා මිසක්.......

වෙලාවකට මම කලුවරට හරි ආසයි... අදත් වැහි බීරුමත් එක්ක කලුවරම දවසක් තිබුණෙ.. එහෙම කලුවර ළගදි මගෙ දුක් වත මට හංග ගන්න පුලුවන්.................

ඒත් හැමවෙලේම දිය යටක ඔබන රබර් බෝලයක් වගේ ඔයාම හිත උඩට එනවා.... අතීතෙ ඔයා ගාව ඉදලා ගෙවපු දවස් මතක් වෙනවා......

පපුව පුරාම යන මගේ මේ දුප්පත් සිතුවිල්ලට දෙන්න නමක් ඔයා ගාව නැතුව ඇති... ඒත් දන්නවද අර මම හැමදාම කියනවා වගේ රලු නපුරු කම් තියෙන ඔයාගාව ලස්සන සොදුරු මිනිසෙක් ඉන්නවා.... පුංචි පුංචි හදිස්සිකම් තිබුණත් ඔය හිත වගේ ලස්සන හිතක් හොයා ගන්න ටිකක් අමාරුයි මට නම්..................

මතකද ඔය උරහිස උඩ මගේ හිස තියාගෙන මාව තුරුල් කරගෙන නිදා ගන්නකොට ඔයා මට බනිනවා පොඩි එකෙක් වගේ කියලා..... ඒත් එහෙමවත් බැනුම් අහන්න දැන් ඔයා ළගක නැහැනෙ...

කතා කරන ඔය ඇස් දෙක බලන්න මම කොච්චර ආසද... ඒත් ඔයා තවමත් මට ඉඩක් දුන්නෙ නැහැ නේද... මට ඒක මතක් වුනේ අද තනියම කාමරේට වෙලා ඉන්නකොට... 

වෙලාවකට ඔයා ආත්මාර්ථකාමියිද කොහේද.....ඒත් මම වගේම සීතලේ මහ රෑ මැද්දටත් ඔයත් තනියම කියලා දැනෙනකොට කදුලක් වැටෙනවා කම්මුල් රත් කරගෙන....

මේ කදුළු වලට නැවතුමක් තියන දවසක් එයි නේද මගෙ රත්තරන්... එතකන් හීන දැක දැක මම ඉන්නම් මේ විදිහටම........