***රජරට***

රජරටට හිරු නිතර රැවුවට
සිනාසෙනවා පලු වීර හරියට
බෝසත්ම ගති උරුම ගොවියන්
වියළි සුළගින් හුස්ම ගන්නවා.....

ඉඩැල්ලේ හිත් කනස්සලු නැති
කුරහන්ද සරුසාර වෙන හැටි
ගොඩැල්ලේ පස් සකස් කරමින්
රජරටින් හසරැල් නැගෙන හැටි....

දුරුතු මාසෙදි අතගාන බිම
වෙසක් මාසෙදි දෝත පානව
පොසොන් මාසෙත් ඇසල ආවම
බැතිමතුන් රජරටට වඩිනව....

කලා මින්නේරියේ දිය රැලි
නංවමින් ඉඟසුග වටා
නේක වන්නම් තාල තියමින්
පවනෙ රාවෙන් පාද තියනව....

දමා දළු සිනාසෙන කෝන්
තුරු කොහොඹ දිවුලුත්
තාම සිහිලස සදා නිවනවා
විඩාබර කම් ලෙංගතුව හොඳ...

හෙම්බත්ව හිත් දකින විට
නිරාමිසවම සමිඳු අවුකන
එදා වාගෙම මහා කරුණා
ගුණය විහිදයි කිසිත් නොඅඩුව....

බත බුලත එකිනෙකා බෙදමින්
දහඩියට මුසුවෙච්ච දිරි සවි
මිනිස් කම් හදවතින් විහිදන
සතා සිවුපාවටත් ආදරේ රජරට.....

සේල සළු පිළි වලින් සැරසුණ
සිල් සුවද දෙන රන්වැලිය....
පිං සුවඳ හමනවා මහ බෝධියේ
එදා වගේම හෙටත් රජරට.......

කලාවියෙ නුවර ඇත්තන්
ගැනම කිවුවත් මොනතරම් පද
වත්මනේ කොයිතරම් නීරස
තැනුත් තියෙනවා සබඳ හරියට....

___________________දිනිති________