*** සමාකරන් අප්පච්චී *** Part - 05

                වසරක් පමණ ගෙවී යන්නට ඇත. පුරුදු ලෙස මා පැක්ට්‍රියට ගියා ආවා පමණි. මේ කාලය තුල මා බොහෝ සැහැල්ලුවෙන් කාලය ගෙවා දැමුමෙමි. වෙනසකට වූයේ චලන නම් වු සිහිනගේ අනුරුව ආගිය අතක් නැතිවීම පමණය. අප්පච්චි ඉඩ ලද හැම මොහොතකම මා කොහේ හෝ රැගෙන යයි. මද්දු අයිය උසස් පෙළ සමත්වී වැඩිදුර අධ්‍යාපනයට ඕස්ටේ්‍රලියාවට ගියේය. චුටි අයියා අප්පච්චිගේ ව්‍යාපාරවලට උදවු කලේය. දෙවෙනි අයියා තවම විශ්ව විද්‍යාලයේය.

                මැණිකෙ නැන්දා දින දෙකකින් අපේ නිවසට නාවේය. වෙනත් සේවකයින් හිදියද මැණිකෙ නැන්දාට දන්නදා සිට මා හිතවත්ය. එමෙන්ම මගේ සියළු කටයුතු කර දුන්නේ ඈය. අප්පච්චිට මේ බව මා කීවිට අප්පච්චි කීවේ හෙට මැණිකෙ නැන්දා බලන්න යමු කියාය. කොතරම් වත් පොහොසත් කම් තිබුණද අප්පච්චිගේ මේ නිරහංකාරකමට මා ලැදිය.


               අද ඉරිදා දිනයක්ය. අප්පච්චිට එතරම් වැඩ කටයුතු නැත. උදේම මුහුණ සෝදා කහපාට දිග සායට සුදුමල් හැට්ටය ඇදගත් මා පොනිටේලයක්ද දමාගෙන අප්පච්චිගේ කාමරයට ගියේය.

—මගෙ මැණික උදේම....ඇයි පුතේ....?

—අනේ අප්පච්චි මැණිකෙ නැන්දා බලන්න යන්...මට පාළුයි....

—මට අමතක වුනා පුතේ...විනාඩි දෙකක් දෙන්න...එසේ කියාගෙන අප්පච්චි තුවාය අතට ගෙන බාත්රූම් එකට ගියේය.
මම හෙමින් සැරේ පඩිපෙළ බැස සාලය දෙසට ආවේය.

—සුරංගනාවියක් වගේ ....උදේම කොහෙද රෝසමල යන්නෙ...චුටි අයියා ඇසුවේය

—මැණිකෙ නැන්දලාගෙ ගෙදර...

—ඔයා යන්න ඕනිද රෝසමල...කාවහරි යැවුවනම් හරිනෙ...

—කමක් නෑ චුටි පුතේ මගෙ මැණිකගෙ ආසාවනෙ....ඇරත් ඒවගේ තැනුත් තියෙන බව රෝසමල දැන ගන්න එක හොදයි...එසේ කියමින් අප්පච්චි අවේය.

            අප්පච්චිගෙ ඉන්ටර්කුල එක හෙමින් හෙමින් නාරාහේන්පිට දෙසට පැදවීය. ඊටපසු අතුරු පාරකින් දමා පුංචි පුංචි ගෙවල් තියෙන පැත්තකට හැරවීය.

—මේ කොහෙද අප්පච්චි...? මැණිකෙ නැන්දා ඉන්නෙ මෙහෙද....?

—මේ හරියෙ නැතිබැරි අය ඉන්නෙ හුගක්. ඒකනෙ මං උදේ චුටි අයියට කිවුවෙ මේවගේ තැනුත් තියෙනවා කියලා ඔයා දැන ගන්න ඕන කියලා.

           අපේ වාහනය ඒ මුඩුක්කු නිවාස දෙසින් යනවිට පුංචි ළමයි කෑ ගසමින් අපේ වාහනය පසුපස ආවේය. එය මට අළුත් අත්දැකීමක් විය.

—මැණිකෙ නැන්දට වෙන තැනකින් ගෙයක් හදලා දෙන්න තිබුණනෙ අප්පච්චි...

—ඔව් මගෙ මැණික. එත් ඒ කාලෙ ඉදන්ම මැණිකෙ නැන්දා ඒකට කැමති වුනේ නෑ....

—ඒ ඇයි....

—එයාගෙ පුතා ඉගෙන ගෙන හොද තැනකට ගේන්න නම් මෙහෙම ඉන්න ඕනලු...මඩේ පිපෙන නෙළුම අමාරුවෙන් උඩට එනවා වගේ එයාගෙ පුතාවත් මේ වත්තෙන්ම ලොකු මිනිහෙක් කරනවලු.

—හරි පුදුමයි නේද අප්පච්චි....

—එහෙම මිනිස්සුත් ඉන්නවා පුතේ....

     හතරැස් පෙට්ටියක් තරම් නිවසක් ඉදිරිපිට අප්පච්චි වාහනය නතර කලේය. ඉදිරිපස කිසිවෙකු පෙනෙන්නට නොසිටිය බැවින් අප්පච්චි වාහනයෙන් බැසීමට සැරසුනි.

—පුතා ඉන්න ඇතුලෙම මං කතා තරලා බලන්නම්....

—නෑ අප්පච්චි මාත් එන්නම් කියමින් මාද බැස ගත්තෙමි.

        සාලයට,කුස්සියට, කාමරයට මේ සියල්ලටම ඇති නිවස මැද කොටසේ තිබුණ ඇදක් මත සිටිය මැණිකෙ නැන්දාව මදක් ඔසවා කිසිවෙකු විසින් යමක් පොවනු මා දුටුවෙමි. මේ මැණිකෙ නැන්දාගේ පුතා වන්නට ඇතැයි මා සිතුවත් ඔහු අපට පිටුපා සිටි බැවින් මුහුණ නොදැක්කෙමි. අප්පච්චි දොරකඩ සිටම සපත්තුව හඩ නැගෙන්නට සද්ද කලේය. අප්පච්චිගේ අඩ් සද්දයට අර පිරිමි ළමයා හැරී බැලුවේය.


             දන්නවද....අද නම් මගේ ඇස් වලට බොරු කර ඔබට පැන යන්නට බැරිය. එදා චලන නමකින් හිටියේ ඔබ කියා මගේ හිත විශ්වාස කරයි. ඔව් සිහින ඔබට තවත් මගේ හිත උඩ සිහිනයක් වී ඇවිදින්නට දෙන්නට බැරිය. මේ සිහිනයේ අයිතිකාරයා සැබෑවක්ම විය යුතුය. නැවත අතරැදි ලේන්සුවෙන් ඇස්දෙක පොඩිකර මම ඔහු දෙස බැලුවේය. මේ ඔහුම නොවේද...? එදා වාගේම මද හසරැල්ලක් රදවා අප ඉදිරියට ඔහු ආවේය.

—මේ කවුද..? අප්පච්චි ඇසුවේය.

—අම්මට හොදටම උණ හැදිලා. රන්මුතු බංගලාවෙ හාමු මහත්තයා නේද...?

—එතකොට මේ මැණිකෙගෙ පුතාද...? දැං ඉලන්දාරියෙක්නෙ....කොහොමද පුතා අම්මට...?

—දැං ටිකක් අඩුයි.වෛරස් උණක් මහත්තයා. ඛෙහෙත් බොනවා.

—මේ සල්ලි ටික අම්මට දෙන්න....මොනාහරි ඕන උනොත් කියන්න පුතා. එසේ කියමින් අප්පච්චි මුදල් නෝට්ටු කිහිපයක් සිහිනයියා අත තැබුවේය.

—එහෙනම් පුතා අපි යනවා. අම්මට හොද වුනාම එන්න කියන්න...මේ මගෙ මැණිකට පාළුයිලු...අපි යන් පුතේ...එසේ කියමින් අප්පච්චි යන්නට ආපසු හැරුණි..

—අප්පච්චි මං මැණිකෙ නැන්දත් එක්ක කතා කරලා එන්නම්....

අප්පච්චි සිනහාවී ඔළුව වැනුවේය.
 
       මම අඩියට දෙකකට මැණිකෙ නැන්දාගේ ඇද අසලට ගියෙමි. මා දැක නැගිටින්නට හැදුවද අපහසුවූ මැණිකෙ නැන්දාට සිහිනයිය කොට්ටයක් ඇද විත්තමට හේත්තු කර දුන්නේය.

—රෝසමල...ඔයාට මේවා පුරුදු නැහැනෙ...මං හොදවුනාම එන්නම්...දැං ආපහු යන්න රෝසමල...

       මට ඇවැසි වූයේ සිහිනයියාගේ දෑස තුළ රැදෙන්නටය. සිහිනයක් වී තිබූ සිතිවිලි දැන් හිත උඩ පොර බදියි. ඒ බව කියා දෙන්නේ කාටද....මේ කිසිවෙකුට එය තේරෙන්නේ නැත. නැවත වරක් ජීවිතයට මුණ ගැසුණු මේ අපූර්ව මිනිසාව මග හැරෙන්නට දෙන්නට බැරිය.

—මේ වගේ තැන් රෝසමලට ගැලපෙන්නෑ රෝසමල....
ආයිමත් මැණිකෙ නැන්දාම කතා කරයි...

—හො...හෝ...මෙයාද අම්මගෙ රෝසමල....

        සිහින අයියා එසේ කියමින් සිනහා විය. මගේ හදවත සැලින. මං යන්නම් කියාගෙන කිගිට්ටේය..

     අප්පච්චී ගාවට දුවන්න හදන විට ඒ අඩි කිහිපය අතරතුර සිහින අයියා මට ඇහෙන හෙමින්,

—රෝසමල...හෙට හවසට ඔයාගෙ පැක්ට්‍රිය ළගට මං එනවා... කියා කිවේය.

දිග හුස්මක් ගත් මා දුවවිත් අප්පච්චීගේ අතක එල්ලුනෙමි. අප්පච්චි වාහනයට යන අතරතුර

—පුතාගෙ අත හීතල වෙලා....යාට හිරිකිත හිතුණද මගෙ මැණික....

—නෑ අප්පච්චි....

එසේ කීවද මගේ දෙතොල් සැලිණ. මා සීතලවී ගොස් ඇත්තේ සිහින අයියා කී දේටය. අප්පච්චීට මගේ පුංචි වෙනසත් දැනේ. ඔහු හිතන්නේ මා මේ මුඩුක්කු ගෙවල් පිළිකුල් ලෙස හිතුණ බවයි...

—මගෙ මැණික ලෝකෙ ගැන දන්නෑ...පොළවෙ පය ගහලා ඉන්න නම් මේවගේ මිනිස්සුන්ගෙත් ජීවිතවලට එබිලා බලන්න ඕන...ජීවිතේ ගැන ටිකක් දැන ගන්න තමා මං මැණිකව එක්ක ආවෙ ඕන...

        එසේ කියමින් අප්පච්චී වාහනයට නැංගේය. මාත් අප්පච්චී අනුව අනෙක් පසින් වාහනයට නැග ගත්තේය. ආපසු එන්න සැරසෙන මොහොතේ මම නැවතත් මැණිකෙ නැන්දාගේ ගේ දෙස බැලුවෙමි. සිහින අයියා අර සුපුරුදු මද හසරැල්ල දෙතොල දරාගෙන දොරකොඩට වී බලා හිදියේය.


        නිවසට ආපසු මා හනිකට මගේ කාමරයට වැදී ඇද උඩ පෙරළුනෙමි. දැන් මට සිතන්නට බොහෝ දේ ඇත. 

          එදා මල්වත්තේදී දුටු සිහින අයියා මැණිකෙ නැන්දාගේ පුතාය. ඔහු මෙපමණ කාළයකට මගේ ඇස ගැසුනේ නැත. එමෙන්ම මැණිකෙ නැන්දාද ඔහු කිසිදිනක මෙහි කැදවාගෙන නාවේය. මැණිකෙ නැන්දා පේලි වත්තේ නෙළුමක් කරන්නට වෙර ගන්නේ සිහින අයියාව බව අද මම දැන ගත්තෙමි. අද නම් චලන වී දෑස් රවටා පැන යන්නට බැරියගඒත් මේ අපූරු පිරිමි ළමයා මගේ හිතේ බොහෝ ඉඩකඩ ගෙන තිබුණි. අද මගේ මුළු හිතම ඔහු ගත්තා සේය. 

එහෙත් මෙතරම් ඉඩක් මා ඔහු වෙනුවෙන් වෙන්කරගෙන හිටියාද....?

එහෙත් සිහින අයියා ගැන සිහින දකිනවා ඇරෙන්න මට ඔහුට ආදරය කරන්නට ඉඩක් ලැබේවිද...?

අප්පච්චීගේ අයියලාගේ මේ ආදරය මට නැතිවේද...?

සිහින ඔබ මෙවෙනි තැනක අයෙකු වූයේ කෙසේද...?

ඔබේ පෙනුම මුඩුක්කු නිවසක දරුවෙකුගේ පෙනුම නොවේය...
රන්මුතු බංගලාවෙ දෝනිට ආදරය අකැපද...?

මා දන්නේ නැත...

එහෙත් මගේ සවන්පත් තුලට රිංගා කතාකල ඒ ආදරණීය හඩ මට මිහිරක් ගෙනාවේය...ලස්සන නිල්පාට ඇස්දෙක මට නොයෙක් දේ කීවේය...දෑස් තුළ කියවුන ඒ ආදරණීය කතාව මා කෙසේ අමතක කරම්ද....?

සිල් ගත්ත සඳවතක
සිල් බිදෙන හීනයේ
සියල් සිරි කැන්දන
සිහින ඔබ නම් අපූරුය....

මේ යැයි කියා නොදැනෙන
ප්‍රේමයේ අමිල වත්කම
මිටින් මොලාව ගනිම්දෝ
ඈත ඈතට විසිකරම්දෝ...

එපා වෙන්නැති සසර ගමනක
ආස හිතෙන ඇස් දෙක ළග
භවුන් වඩමින් නවාතැන් ගන්න
වරම් නම් ලැබේවා රෝසමලකට.....

-----------------මතු සම්බන්ධයි------------