Saturday, May 19, 2012

...තාත්තලා...

අම්මේ,

තාත්තා ගැන නම් දුකය

මහවැලිය තරම් දිග කදුළුය
ගං ඉවුර සේ අපි නිහඩය
ඒත් තාත්තා නම් පව්ය.....

ලාබයි ලාබයි කියා පොලේ

හේලෙ හෙලෙයි මහ මූදේ
බෝරේ යැයි කෑ ගෑවේ
තාත්තාය ගහෙන් ගහේ......

ගඩොල ගඩොල බිත්ති දිගේ

සුක්කානම මහ පාරේ
වාසනාව වාසනාව පාර දිගේ
තාත්තාය පෙනෙන තැනේ....

වෙද නලාව සුරත තියේ

පෑන් පාට වෙනස් අතේ
ඇදුරුතාමා විදු පියසේ
තාත්තාය සිහින වුනේ....

ගහට පොත්ත විලස ලොවේ

බීජ තනන සෙනෙහෙ ඔබේ
සුභ දසුනක් දාර සෙනෙහේ
තාත්තාය දස අතේම....

නිහඩ වෙච්ච මුව කමලේ

බුරා නැගෙයි හද ඇතුලේ
ලසෝ තැවුල් සිර කෙරුවේ
තාත්තාය දුක් ගත්තේ.......

_____දුක දැනුණ දුව_____

No comments:

Post a Comment

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...