*** අප්පච්චී ***

ගිනි ගන්න ඉර මද්දහනෙ
දැවි දැවී යන අපුරුව හිත
රිදි රිදී දුක පිරෙන අන්දම
සැගෙවුවා ඇස මලක් අද්දර.....


සළු පිලි ඇදන් නිල්ල නිලෙ හැඩ
වෙලා උන්නත් නිල් ගොයම් ටික
ඇවිළිලා පරඩැල් වෙච්ච විට
ඉරිතැළුණු කම්මුල් පිරිමදියි නිති...........


හිනැහිලා හසමල් ගෙනා ඇලවේලි
පරවෙලා පෙති සිඹින විට මිහිකත
සනසලා හිස අත ගගා ළග හිද
පණපොවා දෙයි සිත් විල මැදම....


පැසව පැසවා සැරව එන වණයක්
වගෙම දුක පලිදරන් හිටියත් වෙලී
අලුත පීදෙන කුඹුරු යායක් වගෙ
නම නොලිවු පදවැලක් අප්පච්චී........