ජීවිතේ නම්....

________අතීතයේ ඇත්තම ජීවිත පාඩමක්_________


        මට බෝ ඉස්සර අතීතය මතක් වේ. ඒ දහම් පාසල් කාලයයි. එමෙන්ම වස් පිංකම් කාලයයි.

          හැමදාම සුදුම සුදු මල් වට්ටියක් පාන්දරම අවදි වී සකසා ගන්නා මා ඒ මැදට අක්කාගේ ‍රතු ‍රෝස පඳුරෙන් හොරෙන් මලක් කඩාගෙන සිලි සිලි බෑගයකට වතුර බිඳක් ඉස මගේ පොත් බෑගයේ හංගා ගනිමි.
   නිවස පසු කර වෙල් යායද පසුකර ගියාට පසු අර ‍රතු රෝස මල මම මගේ මල් වට්ටියේ මැදට තබා හැඩ බලමි.
    කියන්නට බැරි සුන්දරත්වයක් මට දැනේ. එහෙත් කොයි තරම් අලංකාරව සකසා සුදු මල් වට්ටිය ගෙනිච්චත් හැමදාමත් මට ලකුණු 75 ට වඩා දෙන්නේ නැත.
  
           අනෙක් ලමයින්ගේ මල් වට්ටි නිකන්ම නිකන් සුදු මල් විතරක්ම තිබියදි ලකුණු 80 ක් 90 ක් දෙන පොඩි හාමුදුරුවෝ විශාල වට්ටියක අර තරම් මහන්සියෙන් නෙලා සකසා යන මගේ මල් වට්ටියට අඩු ලකුණු දෙන එක ගැන මා හිත් රිදවීමෙන් උන්නේය.

   දිනක් දෙකක් නොව කිහිප දවසක්ම මෙය අසන්නට මා පොඩි හාමුදුරුවන් අසල කැරකුනෙමි. එහෙත් මගේ ළපටි සිතට ඒ තරම් හයියක් තිබුණේ නැත.

          අහම්බෙන් වස් පිංකම් දවසක මා වෙහෙර මළුව අමදිද්දි පොඩි හාමුදුරුවන් හා කතා කරන්නට ඉඩක් ලැබුණි.
           ආයෙ පසුවට කල් නොදා මම එක හුස්මට මගේ හිතේ පැසව පැසවා තිබුණ දෙය උන්වහන්සේට කීවේය.
          කිසිවක් නොකියි උන්වහන්සේ මට පෙන්නුවේ මා පොල් අතු රටාවට ඇමදුව මළුවේ උන්වහන්සේගේ පා සටහනක් තබා පමණි.
  
     ඇත්තටම හිතට තරහක් මට ආවේය. බොහෝ අමාරුවෙන් ඇමදු මලුවේ අච්චර ඉඩ තියෙද්දිත් උන්වහන්සේ මා ඇමදුව කොටසේම පා සටහනක් තිබ්බාටය.

      සත්තටම අවුරුදු 13ක් 14ක් වු මට ඒ කිසිම දෙයක් නොවැටහුණේය.
      හැමදාම වගේ තරහින් පුපුර පුපුර මා උන්නාය. එහෙත් අහම්බයකින් දිනක අක්කාගේ රතු රෝස පදුරේ හොරකම් කිරිමට එක රෝස පොහොට්ටුවක්වත් නැති ඉරිදාවක මම සුදුම සුදු කිරි ඉද්ද වට්ටිය සකසාගෙන පොඩි සාදු ලකුණු දමන තැන පෝලිමේ උන්නේය.
   
      පිළිගන්න මට එදා ලකුණු 95ක් දුන්නේය. පිළිගන්නට බැරි උද්දාමයෙන් මම ඉපිලෙමින් උන්නේය.

            එදාද ඒ ගැන අසන්නට මට ඇවසි වුවත් බැරි විය. එහෙත් කල් යත්ම ඒ මතකය හැමදාමත් මහිත විය. 

 මෝරා වැඩෙද්දි අදද එය මා සිත ඇතුළත තදින් කා වැදී සිත්තම් පෙළ සිනමා පටයක් සේ මට මතක් වේ. එහෙත් එදවස මට නොතේරුණ පොඩිහාමුදුරුවන් නොකියා කියාදුන් ජිවිත පාඩමක් මට අද වැටහේ... එනම් ,

     කොයිතරම් අපුරුවකට ජිවිතය ගැලපුවත් එකම එක නොගැලපීමකින් මුලු ජිවිතයම වෙනස් වෙන බවය.

    එදා මගේ සුදු මල් වට්ටිය මැදට රතු රෝස මල නොගැලපුනේ ඇයි කියා වගේම මා අච්චර මහන්සියෙන් ඇමදපු මලුවේ පා සටහනක් පොඩි හාමුදුරුවන් තබා පෙන්නුවේ...මට ඒ දෙය කියා දෙන්නට බව අද බොහෝ හොදට වැටහේ.

ජීවිත පාඩම් නම් හරිම අපූර්වයයි දැන් සිතේ.