සලිත කිරණම වැටී හැඩ වැටෙන මැදියමක
උමතු සඳවත නැගී පෙති සිඹින කළුවරක
කුමට ගෙරවිලි නගා මල් පිපෙන උණුසුමක
රැයට හසරැලි උදයේ පිපි දිලෙනා කුමුදුවක......
සඳේ සොමිකැන් රාගයෙන් එවනකොට
මලේ රන්වන් සිනාකැන් දෙනු සෙනෙහසට
දියේ මාලුන් පිහිණුවත් උන් ලතාවකට
නොදේ රිඳුමක් කිසිවිටත් මල් කැකුළකට....
පුරා රැය එක දිගට හෙම්බත්ව සඳ එක්ක
උදා හිරු එන විටම හකුලුවයි පෙති විලක
බෙදා නෙක මුදු සුවඳ විහිඳුවත් මල් ලොවක
නැතේ කිසි හොඳ නමක් කුසුමට කිසි දිනක....
රැයේපිපි උදේ පරවීයන මලකට හොඳ නමක් නැතිවුණත් රැයේපිපෙන මල් සුවඳයි දහවල පිපෙන මල් වලට වඩා. ඒ සොබාදහමේ කැමැත්තයි.
ReplyDeleteගොඩක් ලස්සන නිර්මානයක් දිනිති‍යො...
ReplyDeleteකුමුදු මල.. හරියට සමාජයට කොතරම් සේවයක් කලත් නිසි ඇගයීමක් නොලැබ දිවිගෙවන නිහඬ මිනිසුන් වගේ...
ReplyDeleteGodaaak. . .Lassanai. . .Akkiyo.
ReplyDelete