...සුපෙම්වත...

සුපෙම්වත....
බෝ දුරක් දරාගෙන බර
පැමිණියෙමි ඔබ සමඟ
දැන් ඉතින් වෙන්ව යමු
දෙමඟක අපි අපිට නැති.........

මල් පිපි හිනැහෙද්දි මැයි මාර
ගස් පෙළක් යට තනිවෙලා අපි
ගිම් නිවපු හැටි අමතකම කර
කොහොම යන්නෙමුද වෙනතක......

අනෝරා මහ වැස්ස මැදකදි
ගුලිවෙලා උන්නු හැටි හීතලක
ගෙනෙයි මට මතුත් වැස්සක් යටදි
නැති වුනත් නුඹ ළගක මගෙ....

පාලුවත් විඩාවත් දැනෙන විට මම
සුසුම් ගුලි කර විසි කරන්නම්
මුසලම මේ වාතලය මතටම
කියයි ඒ පාව විත් මා ගැන නුඹට....

බොහොම පොහොසත් උණු කදුළු
පිච්චෙනා විට හද ගැඹර සැරට
හිත වසා ජිවිත පොතේ පිටුවක්
අරඹන්න යමු අපි අයිති නැති හෙටට..........

*** දිනිති ***