තුරුලිය පත්‍රයක්

බැදී වෙලිලා ඉන්න විට
පත්‍රයක් තරුලිය මතක
සිනාසී කෑගසා නැටුවා
හමන සුලගින් ඉපිලිලා.....


දිනකරත් දින දිනම
ඇවිත් කයියක් දමාගෙන
සිඹිනවා පත්‍රයෙ හිසම
මෘදුව යන්තම් රලුව.....


ස්නේහයේ දිය අරන්
වැස්ස ඇවිදින් ළගට
කියනවා රහසක් පත්‍රයට
සිසිලසයි ආදරය හරියට.....


මලානික කහ පැහැයකට
හැරවිලි පත්‍රය දිනක
නොකියාම යනවා යන්න
සිඹින්නට දෝතින් පොළව....


තුරුලිය උඩක පත්‍රයන්
නිහඬවම කියනවා බිම
බලාගෙන හරි දුකෙන්
අපට ඔය දේ හෙටයි....


නැවතිච්චි පත්‍රය පාමුලක
ගස ළගක උණුසුමින්
දිරා සුන්වී මැකෙනවා
පොහොර කර මුල්වලට....


මතුත් එවැනිම පත්‍රයන්
නීල හරිතව හිඳින්නට
නොකියාම උපකාරයක් කළ
පත්‍රයක් මොන තරම් අපූරුද.....?


***දිනිති ***