නොබලන් හිමියනි
අඩවන් දෑසින්
මගෙ දෙස
සැලෙන හදින්...
දුරු රට ආවෙ
සරි කර ගන්නට
අහිමිව ගිය
රන් කාසි ගොඩ ගසන්නට
මිසක්....
රහසින්වත් හිතුවෙ නෑ
බැදෙන්නට වරදෙ...
නොදෙනු මැන මා හට
මෙහෙම දඩුවම්...
ඇයි නුඹ කරන්නෙ
වග විගාගය
සිතාවට මෙන්...
එදා වගේම අදත්
මා නුඹ සීතාවමයි...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.