Thursday, September 29, 2011

පරවෙලා මම.....




සංසාර පිං කෙතේ
දැවටිලා ආ මගේ...
පිංසාර පෙම වගේ...
දැවටුනා නුඹ වටේ

පණ ගන්න බැරි වුනත්
වළදාපු මිනි කදන්
පුද දෙන්න තව හැකියි
මෙර තරම් සෙනෙහසක්...

කැබලි තැන තැන ඇතත්
ඔජස වැගිරී මිනි කුණින්..
දුබල වුනු මගෙ හිතත්
ගද ගහන සොහෙන වගෙ...

විල් තෙරක මලක් මෙන්
හිනැහුනත් මම ඉතින්..
සිත් අගක නැති පෙමින්
පරවෙලා මම ඉතින්...
at
Labels:

6 comments:

  1. AnonymousSeptember 29, 2011 at 6:44 PM

    ටිකක් කර්කශයි තමයි අක්ක, හැබැයි ලස්සනයි! :)

    ReplyDelete
  2. වැසි දැරිය - The Rain Girl October 3, 2011 at 10:26 AM

    අද තමයි මුල් වතාවට මේ පැත්තෙ ආවෙ..ලස්සනයි.

    ReplyDelete
  3. මම මම මයි October 15, 2011 at 8:45 AM

    නංගී අදමයි මේකා ආවේ ලස්සනයි
    හොදයි මගේ සුබ පැතුම්

    ReplyDelete
  4. Lengathu SithaNovember 22, 2011 at 9:27 PM

    This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  5. Lengathu SithaNovember 22, 2011 at 9:30 PM

    godak lassanai akke.......mekata neda jeewithe kiyanne.......

    ReplyDelete
  6. dinithiNovember 28, 2011 at 4:09 PM

    ස්තුතියි ඔයාලට....

    ReplyDelete

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

Subscribe to: Post Comments (Atom)

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...

  • පිපීගේ සිහිනය
    එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
  • Life - එන්න අපි ජීවිතය සොයාගෙන යමු
  • දෝණියේ.....
    පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය   කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා   තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම...