Wednesday, September 14, 2011
කොහොම ඉවසමි...
බිඳී විසිරුනු පබලු මාලයේ..
මුතු ඇටත් බයවෙලා ඔහෙ...
කැඩී කූඩුව යනවා හුළගේ..
මගේ ඇස් ඉදිරියෙම අනෙ....
නුඹගෙ මුව කට ඇස්ම අයිතියි..
පෙති හැඩයි මේ මල්වල...
දමා යන්නට කොහොම හිතුවද
පිපෙන මල් දෙස බල බල...
මගේ අඩුවක් කීව නම් ඔබ
හදාගන්නවා නොසිතා අනේ...
මෙහෙම යන්නට හිතුවෙ ඇයි ඔබ...
අපේ උණුසුම සීතලට විකුණලා...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි... -
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.