ගනදුරු රැයක සඳ නොමැතිදා...
වෙල් ඉපනැලි පාගලා...
රැලිති නංවන වැව් දිය කළඹලා
ස‍ඳේ සෙවනැලි හොයනවා...
කණා මැදිරි එළියක් යටට වී...
සරැති නංවන දියේ හැංගි
අමාවක දුන් අහසට ඔරවලා
සඳ සොයන්නට වෙහෙසෙමි....
හැපි හැපි නගන වැව් දියේ
හිතේ සිතුවිලි දවටලා...
මම මටම හිනැහුනා අවසනේ
තාම හිත සිහිනයක හන්දා.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.