පැංචියේ නුඹට මෙය.

අනුරාධපුරයෙ සිට කොළඹ දක්වා දුම්රියෙන් එනකොට ම'සිත සසල කළ ඒ පුංචි නංගි. දෙහි මලු කිහිපයක් අත්දෙකේ එල්ලගෙන දුම්රියට ගොඩවෙච්ච දසුන තාමත් මගෙ හිතේ තියෙනව නංගියෙ. හැමදාමත් තියේවි. ඒ නුඹ වගෙම මාත් ජිවිතය ගැටගසා ඉරුණු තැන් මහමින් යනෙන නිසාම.
____________________________________
හුස්ම පිඹිනට සිය දහස් පාරක්
සිනසෙයි දෙහි පිරුණු මල්ලක්
උඩරටින් පහලට ඇදෙන මැණිකෙගෙ
දසුනකින් ගේනවද සැනසුමක්

පුංචි කිරි දත හැලී ඉදිරියෙ
නුඹේ හිත ළපටියි පැංචියේ
දෙහි වගෙම ඇඹුලමයි දිවිමඟ
දන්න හින්දයි හසරැල් වියැකුණේ

"මල්ලකට සියයයි නෝනා"
කියන විට දොරටුවෙන් එබිලා
එන්න තහනම් සැප මැදිරියට
උකුසු මුරකා ඇස් ඉඟිකළා..

ගැටගැසී ඇති හිසකෙස් නුඹේ
සංසාරෙ වගෙ පැටලිලා
ඒත් ඒදඬු තනයි වෙහෙසිව
එතෙර වෙන්නට පැතුමන් පතා..