දිය බිඳක් නැති ළපටි ගහකොළ කොච්චරක් ඇත මැළවිලා

සීත මීදුම කොහොමවත් නැති කොළඹ කොටුවේ ඔහෙ තනිවෙලා
පාට දන්නැති සිහින් සිරුරැති දෙකක් ළඟ මගෙ ඇස් කොටුකලා
කාගෙ කාගෙත් හඳිස්සියෙ යන ගමන් මළු ඔරවන් ගස්සලා
හිරිවැටී ගිය නිසා සියොළඟ නොකියාම නැවතුම සන්කලා

ඇඟේ උණුසුම එකට පොදියේ විඳින සැමියද ගුලිවෙලා
හිතේ හැටියට සිහින මන්දිරෙ හිඳී ඉරියව් ගලපලා
හුස්ම ගන්නැති අත්වාරුවක් අසල බිත්තියෙ නවතලා
තරුණකම් අඩු මේ යුවල ළඟ පූස් පැටියෙක් හිරවෙලා

සේද සළු සුව යහන් මැද්දෙදි දැනෙන පුසුඹම එහි රදවලා
මැසි මදුරුවන් ගී ගයා නලවති කිරි සුවඳෙ ඉව විමසලා
යෝධයන් වැනි පවුරු බැඳගෙන වැලි කොට්ට ඉඟසුඟ හප්පලා
බේබිලා යන එන වාහනේ ජය සිව්කොනේ නද පතුරලා

ෂොපින් මල්ලක තේ කහට බිඳ දිව ඔසුව සේ සමවෙලා
සිනහ අහුලති හදවතින් එන හැඟුම් ඇතුළෙම හිරවෙලා
දවල් තරුවක් උරහිසක නරුමයෙක් දුවවිත් ගොරවලා
"තවත් වද දෙන්නැතිව යනවද" කිවුවෙ මව්ගුණ ගළපලා

අසිරිමත් රට දෙව්ලොවින් බට සුරඟනන් හැඩවැඩ කළා
පිළියමක් ඇති එතනෝල් ළග සූ සැටින් සංග්‍රහ බලා
පඩුපුලක් ඇත රස්නයක් නැති තෙත් හදක් යැයි පවසලා
දිය බිඳක් නැති ළපටි ගහකොළ කොච්චරක් ඇත මැළවිලා