ඇමති ආරක්ෂක මතක වත

බල්ටි දහයක් එකට ගහනා
පැනිලි පිමි හා හමුදාවෙ හිටියා
කලටි පොල්වල රසය විදිනා
ඇමති රැකවල් සෙනෙවි වූවා

අරක්කුද බී සිගරැට්ටු ඇද්දා
විෂ්කි බ්‍රැන්ඩිය නා කියා ගත්තා
අරිෂ්ඨය හා වලිප්පුව මැද
ඇමති බිරිඳගෙ පණ වුනා

ළපටි කරලක් කිරි වැදී ඇති
ඉරිඟු යායෙන් ගෙන ගියා
කරටි වෙන්නට ගැසූ දිනයට
කැකිරි පල පල හපය කෙරුවා

කෙනෙක් අත්සන දෙන්න බැරි විට
බෙල්ල මුලටම ලංසු තිබ්බා
එකෙක් දෙන්නෙක් නෙමෙයි බෝ විට
හිතේ හැටියට මූනිස්ස වැදුණා

සුදු ඇදන් මල් අරන් හිස මත
වඳින ඇමතිට ලංවුනා
කඳු පිටින් කුඩු ගොඩ බසින 
තැන මගේ අණ නතුවුනා

කුරුළු නාදය දෙතොල් අඟකින්
මුමුණ මුමුණා පිටු පෙරලුනා
අරළු කෑ බව මතක් වෙන්නට
කලක් ගිය බව වැටහුණා

වසර පහ, දහය හෝ බල
සිඳෙන තෙක් රැකවරණෙ දුන්නා
වරද කළ ඒ ඇමති නාමෙට
පෝරකය මගෙ නමට ලිවුවා

මගේ දරුවන් බිරිඳ හැපි හැපි
ඇමති පාමලු වැටිල තිබුණා
තෝපේ කවුරුත් දන්නෙ නෑ මං
කියා පන්නා යවා තිබුණා

ලොකු කෙලී කොටහලු වෙලා 
මාස තුනවත් නොපිරිලා තිබුණා
පොඩි එකී කිරි බිබී හඬන විටදිම
මගෙ ගෑණි බඩ කරල තිබුණා

යකඩ පොලු මැද ගෙවෙන කළ මගෙ
මරණෙ ගැන දින දිනය ගෙවුණා
වඳපු දරු දුක දරාගන්නට බැරිම තැන
පපුව පැළිලා මව් මැරිල තිබුණා

රජුන් විලසට ගමට හයිරන්
දමන් හිටි මට මොකද වූයේ
දිට්ඨධම්මය කියා බුදු බණ
දෙසන හිමියෙක් මෙහෙට වැඩියා