======කෝ මා ====

පුරුදු විදිහට කෝපි කෝප්පය තොල ගාන්න ගත්ත ගමන් එයා , මං ඇස් දෙක ඈත එපිට මුහුදෙ පාවෙන නෞකාවක් වටා රාමු ගත කරගෙන හිටිය.
---එහෙම නොවෙන්න තිබුණ..
--ඒත් එහෙම වුනේ ඇයි?
ඕනවට වඩා හිතන්න යන හන්දා
------හිතන එකේ වැරැද්දක් නැහැ
--මොකද නැත්තෙ. ඒ හිතපු හන්දනෙ මෙච්චර දෙයක් වුනේ
--ජීවිතේ කෙටියි,
--ආසාවන් වැඩියි
---නෑ ඒක බොරුවක්, බොරුවක්, බොරුවක්
බොරු නම් එනව යන්න.
කොහේ යන්නද? ඒ මං බලා හිටිය මාළිගාව..
එතන ඇති මාළිගාවක් නැහැ.
මාළිගාවක් නැහැ..? මොකක්..

මගේ හිතම මට කතා කරද්දි මං ආයෙම මගේ ඇස් පිල්ලම් සොලවා අර නෞකාව දිහා බලා හිටිය.

වෙලින්ටන් පුරුදු සිගරට්ටුව අතේ තියන් කෝපි බඳුනෙ ඉහළ, දබරගිල්ල යව යවා තවත් දිශාවක කියල මට තේරුණා.
ඔහුගෙ පෙරැත්තට කෝපි බොන්න ආවට මට ඒ ගැන ආසාවක් නැති බව වෙලින්ටන්ට කියන්න බැරි වුනා.

කෝපි කුඩු ටිකක තියෙන සුවඳයි , උණු උණු කෝපි කෝප්පෙක තියෙන සුවඳයි අතර ලොකු වෙනසක් තියෙනව කියල මං හොඳට දන්නව. එදා හිටන් කෝපි සුවඳට ආස කරපු තරම කොච්චරද කිවුවොත් විවිධ වර්ගයේ කෝපි පොඩි පොඩි වීදුරුවලට දාල මගේ කාමරයෙ මේසෙ පුරා තිබුණ. සමහර වෙලාවල් වලට මේ අසීමිත ආසාවන්ගෙන් මං වෙනත් ලෝකෙකට යනව කියල මට දැනෙනවා. එහෙම දවසක,

මේ ලයිට් එලියක්ද ?
නෑ ඒ මේ පරිසරයෙ හැටි
මෙහෙම එළි වැටෙන්නෙ කොහොමද?
ඈත පේන දුර අර ස්තම්බය මුදුනෙ කුමාරිකාවක් ඉන්නව. ඒ කුමාරිකාව ඇස් පිය ගහන පාරක් ගානෙ මේ පරිසරයෙ පාට වෙනස් වෙනව
මට ඒ කුමාරිකාව බලන්න යන්න පුලුවන්ද ?
ඒ ස්තම්බය මුදුනට යන හැමෝම යනව විතරයි. ආපහු ඒමක් නැහැ.
ආපහු නාවට කමක් නැහැ. මට ආසයි ඒ කුමාරිකාව එක පාරක් දැක ගන්න.
එතකොට අම්මා, තාත්තා, යාළුවො ඔයාට නැති වෙනව.
ඒ කුමාරිව මුණු ගැහිල දැක්කට පස්සෙ මං එයාව කැමති කරගෙන ආපහු එනව.
හිතන තරම් ලේසි නැහැ.
ජීවිතේ පහසුත් නැහැ
අපහසුත් නැහැ.

කණ ගාවින් විසිල් පාරක් ගහගෙන දිශානතිය වෙනස් කළ සුළඟ එක්ක අරියාදුවක් ආව මට. අර ඉස්සර මතකය නෙෘකාව කේන්ද්‍ර කරගෙන ඇවිලෙද්දි නැවතත් මාව මෙහාට කැන්දන් ආව. වෙලින්ටන් කෝපි බදුන හිස් කරල වතුර බෝතලයකුත් ගෙන්න ගෙන කියල මං දැක්කෙ දැන්. ජෙල් ගාල මුහුණට වැටෙන්න කෙහෙරැල්ලක් දෙකක් තියෙන වෙලින්ටන්ගෙ පෙනුම හරිම දුක්බරයි කියල මට හිතෙනව. ඒත් මේ අවස්ථාව වඩාත්ම හොඳ නිශ්ශබ්ද බව කියල අර පාවෙන නැව ටිකක් ඈත් වෙලා කියන හැඟීම දැනුනත් ආයෙම ඒ දෙස මං බලා ඉන්න පටන් ගත්තා.

රැල්ලක් එක්ක ගමනක් කියන්නෙ දුෂ්කරයි. 
ඔව් අර කුමාරිකාවගෙ ස්තම්බයට යන ගමන වගේ. 
ඒ කුමාරිකාව වගේ මටත් ඇසිපිය සලන වෙනසට පරිසයරය නෙමෙයි මාව වත් වෙනස් වෙනව නම් කියල මට හිතුණ. 
අලුත් අලුත් රැලි හද හද වෙරළට එවන එක මුහුදෙ වගකීමක් ියල මට හිතුණ.
දැන් ඒ කුමාරි කොහේ ඉන්නව ඇද්ද?
කෝපි සුවදක් ඉව කරන්න හිතුණ නිසාම හයියෙන් හෙමිහිට හුස්මක් ගනිමින් මං ඉව කලා.
කෝපි සුවඳක් එක්ක මාව මේ තරම් වෙනස් කරන්න පුලුවන් කමක්
ඔව් කෝපි කියන්නෙ ඔයාගෙ ආත්ම ගත දෙයක්
හරියට හරි මං ඒක පිළිගන්නව
ඕකෙන් මිදෙන්න හදන්න එපා.
ඇයි?
එතකොට ඔයාට කවදාවත් කුමාරිකාව ඉන්න ස්තම්බයට යන්න බැරිවෙනව. 
මගේ අරමුණ ඒ කුමාරිකාව මුණ ගැහෙන එක.
ඒ ඇස් ලැබුණ හැටි අහන එක
එහෙම නම් කෝපි සුවදෙන් මිදෙන්න එපා
ඔව් මට මේ කෝපි සුවඳෙන් මිදෙන්න බැහැ තමා

වෙලින්ටන් එක්ක අකමැත්තෙන් හරි කෝපි බොන්න ආවෙ ඇයි කියන එක මට මතක් වුනේ දැන්.. 

ඒත් කෝ මගේ ඒ කාමරය.. විවිධනම් වලින් විවිධ සුවඳ වර්ග මැද්දෙ දුම් ගොඩාක් මැද්දෙන් කුමාරිකාවකගෙ ස්තම්බයට යන්න පාර එළි පෙහෙලි කරපු තැන.

ඇන්ජෙලා...ඇන්ජෙලා... එක පාරට මගෙ අතිට සීතලක් දැනුන නිසා මං බලද්දි වෙලින්ටන් යතුරු කැරැල්ලත් අතේ තියන් යන්න නැගිටල.
අපි යන් ඇන්ජෙලා.. ඔයාගෙ බෙහෙත් බොන්න වෙලාව හරි. ඒක මඟ ඇරුනොත් ආයෙම ඔයාට අර සෙනග මැද්දෙ වට කරල තියෙන කාමරයක ඇදක් උඩ පැය 24 ම නිදාගෙන ඉන්න වෙන්නෙ. ඔයාගෙ අවශ්‍යතාවත් ඔයා දන්නෙ නැතිව.