අපේ තටු අයිති ගමේ අහසට

ඇල් වෙන්න දෙයක් නැති, ඇල් මැරුණ ජීවිතේ
පිරිපතයි සල් මලක සුවඳ වන්, අම්මගේ ආදරේ
පැදුරකින් වැටෙන්නට තැනක් නැති සිහිනයේ
හරි මැදින් සිට ගනිමු බීපු සෙනෙහස් මාවතේ

පිරුණ තරමක් කුස පිරුණෙ, ගඩා ගෙඩිවලින් නම්
රිදුණ තැන් කුමට, හිඹුටු ගාලක හැදුන උන් හට
වරුණ කිය කිය හති හලමු අතින් අල්ලන් දිනක
ප්ලෙන්ටිය ගසමු අපි එදාටත් එකපෙළට වාඩිගෙන

ලේනු හා හරි හරියෙ අඹ කොටය බෙදාගත් අපිට
නානු ගාවන්න දඟලන්නෙ ඇයි, ඔහොම මහත්තුරු
කාරියෙන් කාරියට කයිවාරු, ගහන අය අතර මැද
සාරියෙන් අම්මගේ ගලවගත් මල තවම හිස මුදුනෙ

රටින් රටකට හමන, සුවඳෙ වෙනසක් නැතිව
පිටින් ඔප දමන බිත්තර තමයි කල් පැනපු
හොටින් හොට ගෙන ඇවිත් එකතු කළ ජීවිතය
ඉතින් රවටන්න බැහැ,අපේ තටු අයිති ගමේ අහසට