තාත්තා ගල් බිදිනවා

අරඹකන්දට ගල් වළට හිරු වළලු වැටුණාට
සරඹ සන්දර්ශන වගේ තාත්තේ ඈතට
ඉහළ ඉස්සෙන කුළු ගෙඩිය අරන් දෑතට
වැටෙන අතරේ බිමට කියන කවි දැනෙනවා හදවතට

ගල්ලින්න හයියකට පසාරුව කරනවා
පපු කැනතු අස්සටම ගිරි ශිඛරෙ වැදෙනවා
කිරි ගහේ කිරි වරල වසර ගණනක් ගෙ‍ෙ
වැහිලිහිණි පැටික්කිය මාර ගහයට නිදනවා

හාර හාරා බඩ බොකුත්
සොය සොයා ගල් කුලේ ඇතුළටම
දමන වෙර අනන්තෙට පේනවා
සීර සීරා දාඩියෙහි වැහි
මුළු ගත තෙමනෙවා
පාට පිච්චුණු ඔබේ සිරුරෙන්
දේදුන්නෙ වර්ණයන් මැවෙනවා
ඒ දිගේ සිහින අල්ලන්
අහස මුදුනට ඇතැඟිලි යොමනවා

බිදින්නට නම් පර්වතේ
ඇට නහර කැඩී පොඩිවී යන්න
වෙඩි දමා තැළිය යුතුමයි හිසට
පිට දිගේ රිදෙන්නට
සැත්කමක් තනියමම කරන් යනකොට
ලේ නහර නැවතුණොත්
වතුර බිදු ඉස ඉසා බලනවා
යකඩෙකට වුනත් මහන්සිත් දැනෙනවා

අවසානෙ පොල් මුඩු අරන්
පපුවෙ හිල වසනවා
සංසාරෙ අවසානෙට ඇසෙන්නට
"බෝරෙ " යැයි කෑ ගහනවා

කණ් අඩිය පුපුරන්න ගල් කුළත්
නෙතු පියන් මහ පොළව සිඹිනවා
පැන් බිඳක් සොයන්නට බුලත් කහටක
රහට විවේකය ඔබ බලනවා

ගිනියමට දැවි දැවී තුරු පතුත් හැකිළිලා
මැදියමට රිදි රිදී කරගැටක තෙල් හලනවා
හැරවුමක හැඩරුවක් අන් නෙතක සොයනවා
පිළිරුවෙන් පිළිරුවට තාත්තා ගල් බිඳිනවා

_____2015/06/27_____දිනිති දීපිකා_____