හැර නොයමි නුඹ මං නංගියේ

සසර බියකරු මංසන්ධියේ
අපල හිඟ නැහැ නංගියේ
විපුල මිණි කැට නැති පංගුවේ
උඩට පිපියන් උඹ ඔය දියේ
සත් රුවන් බුදුවරු ද පිටදෙන
කපුටු බෝගහ රැකවලේ
හිඹුටු මාදං කොහිල කටුවැල්
උඹට පෙම්වත් ගී ගයන්නේ

ඇතින්නිය මහ බර අඳින
සිගිත්තිය මගෙ හදවතේ
කැහැටු තනයෙන් කිරිශිරා පෑදී
ලපටි මල්පෙති ඇස් අැරේ
දුක සැපට එක කවිය කියනා
බලවත්ම හදවත නුඹේ

සිකිපිලින් සැරසුනු අංගනාවෝ
ඇස්වලින් පහරයි ලද සැණේ
පිලිවෙලින් උඹ ඔය වංගියේ
හැරවියන් නිසි ලෙසින් පන්තියේ
සිහිනයෙන් හෝ නුදුටු හිස්තැන්
අවදියෙන් ඇත මයෙ නංගියේ

පෙර සමෙන් වැසුණු හැඟුමන් ලයේ
අර සමන් ගිර වගේ පැතුමන් නුඹේ
දුර නිවන් මඟ, අත්වැල මේ භවේ
හැර නොයමි නුඹ මං නංගියේ
අද මේ දැනුත් කළුවර ඇත සඳ වටේ
මද සිනා ඇති හෙට පිපෙයි කෙකටිය වැවේ