Friday, January 15, 2016

හැර නොයමි නුඹ මං නංගියේ

සසර බියකරු මංසන්ධියේ
අපල හිඟ නැහැ නංගියේ
විපුල මිණි කැට නැති පංගුවේ
උඩට පිපියන් උඹ ඔය දියේ
සත් රුවන් බුදුවරු ද පිටදෙන
කපුටු බෝගහ රැකවලේ
හිඹුටු මාදං කොහිල කටුවැල්
උඹට පෙම්වත් ගී ගයන්නේ



ඇතින්නිය මහ බර අඳින
සිගිත්තිය මගෙ හදවතේ
කැහැටු තනයෙන් කිරිශිරා පෑදී
ලපටි මල්පෙති ඇස් අැරේ
දුක සැපට එක කවිය කියනා
බලවත්ම හදවත නුඹේ

සිකිපිලින් සැරසුනු අංගනාවෝ
ඇස්වලින් පහරයි ලද සැණේ
පිලිවෙලින් උඹ ඔය වංගියේ
හැරවියන් නිසි ලෙසින් පන්තියේ
සිහිනයෙන් හෝ නුදුටු හිස්තැන්
අවදියෙන් ඇත මයෙ නංගියේ

පෙර සමෙන් වැසුණු හැඟුමන් ලයේ
අර සමන් ගිර වගේ පැතුමන් නුඹේ
දුර නිවන් මඟ, අත්වැල මේ භවේ
හැර නොයමි නුඹ මං නංගියේ
අද මේ දැනුත් කළුවර ඇත සඳ වටේ
මද සිනා ඇති හෙට පිපෙයි කෙකටිය වැවේ

5 comments:

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...