*** උමතු සඳ ළඟයි ප්‍රේමය ***

දුරුතු සඳ මනමාල වී
මුදුන් අහසෙම නැංගුරම් දාලා
පුරුදු අකුරුම ඇවිස්සී
කවි මලක් හිත් වැටෙන් පැනලා....

බුරුතු ගානට වැටෙන හිම කැට
කෙනිත්තුමකට ඉස්සිලා
කූරු පයිනස් ඉති පේලියට
සිනාසෙනවා නැවතිලා....

නිමෙන දැල්වෙන පහන් සිළු
නෑ කණාමැදිරියො ගෙනල්ලා
සිවුරුහන් හඩ තාලයක් මැද
පළගැටියො දුර ඉගිල්ලීලා...

ගෙවුනු වස්සානයට පීදුණු
ඇපල් මල් බිම ඉහිරිලා
සිපගත්ත මුත් ආදරෙන් පෙර
සමනල්ලු තටු වට්ටලා...

රැලි නැතත් හෝ හඬත් හොර
සමුදුරත් නෙත් හංගලා
අහංකාරෙන් උමතු තරුපති
වැළඳගයි ස්නේහෙන් ඉපිලිලා...

ආලකම් හැම සඳට විතරයි
හුඳකලා හිත වැළපිලා..
දුම් දමන කෝපි බඳුනක්
කවියකින් හිත සැනසුවා...

රැයට අධිපති සඳම විතරද
විරුද්ධව හිත කරැලි ගැසිලා..
ලොවට රහසින් උමතු සඳ ළග
නැවතුමට ඉකිබිඳුම ඇහැරිලා.....