ලේ කඳුළු

සඳක් බැසගෙන යන කලාවට
කවක් ලියවෙයි නොදත් තාලෙට
රැහැයි හඬ ඉල්ලන සවණතකට
බැහැයි නොකියා අඬාපන් උලලේනියේ තරඟයට

මොර ගෙඩි , පැණි වරකා සුවඳට එල්ලුන වවුලන්ද
කජු ගෙඩි බිම දමන සද්දය හිත වටකර යුධ පිටියක්ය
රඹුටන් ගහේ මැද හරියේ එල්ලුන බකමූණෙක්ද
හූමිටි තලන හැටි පුදුමයි මා ගැන දැනුනාවත්ද

දේදුනු පිපෙනවද තරුවැල් මඟ කියනකොට
පොරිමල් සුවඳ හිත ඉල්ලයි ගොළුවත සතුටක්ය
පීදුනු රෑකඩුපුලක් ඉවකරනා මැඩියෙක්ද
බෝවිටි පඳුර යට හිටියා දුටුවේ නැහැ කවුරුත්ම

සැලමුතු සිහින ගුලිකර හැට්ටය අස්සෙ ඔබා
පිවිතුරු පිච්ච මල නෙතු සඟලම බිමට යවා
කළුතර බෝධියේ මලසුන හිතින් මවා
අළුකර යැවුව හැටි පුදුමයි සෙනෙහසද අසා

අම්මේ ප්‍රේම කෙරුවේ හදබිත මත දෙව් රුවක් තනා
යන්නේ කොහෙද නොමඇසුවේ දෙවිදුන් ඔහුය සිතා
දන්නේ දෙයියො විතරයි ලේ කඳුළත් මගෙම තමා
අම්මේ දල්වපන් පහනක්, කළුවර සොහොන මෙමා