පියසටහන්

වෙලේ පන් නෙලන කොට මහ දවල්
හිස බිමට හරවගෙන රහසින්
අතරින් පතර බලනා එක කුමුදු
කුසුමක් තිබුණ අම්මේ,

එකින් එක පෙති විහිදගෙන
තනියමම සඳ එක්ක හිනැහී
විල් දියක් නැති වුනත් තුටකින්
නිතර ගීයක් රෑපුරා කිවුවා

එදා වාගෙම අදත් අම්මේ
නුඹත් එක්කම එකට වැටිලා
දවල්ටත් නොනිදාම සෙවනැලි
අඳින හැටි නුඹ නම් නොදැක්කා

මතක මංපෙත පෙරළලා අම්මේ
බලන්නට හිතුනොතින් දවසක
මතක් වෙයි ඒ කුමුදු මල ළඟ
නුඹේ කඳුළක කැළලකුත් තිබුණා