සදා වැජඹෙන සිරි අසිරි මේකද..?

පුරසඳට ආවඩන මඟියෙක්
තරු එළිය දැක බැන වඳිති
මට සිලිටු කම් ගිය දෑතකට
කඩු කිණිසි හුරුයි හරියට

කුසගිනි කාටත් පොදු දහම
ඇවිලෙන විටදි ඉවසනු බැරිම
මදුවිත හිස් කරන කුසලානම
කෙළ ගිලිති දුගියට හැමදාම

මැදුරු මන්දිර සීත කාමර
උකුසු ඇස් කැරකෙන අතර
ලපටි දළු එන මල් පොකුර
කඩති අතකොළු සිතා බොහොවර

කිරි පැණි එක්ක සුර යහන් මැද
තිර රෙදි වලින් සැඟවෙයි දුඟද
කුණු කානු පල්ලක තියෙන එළියද
බොඳ කර සිනාසෙයි විල්ලුද

සොබා දම් නියතිය මොටද
සබාගැබ් මැද තිබෙයි අවජාත
සදා මනදොල පිනයි සාරෙට
අපේ සුරපුර මෙයයි අසිරිය

අතකින් කිසිත් නොගනියි
යටකින් කුරුමාණ අපමණයි
"අඩෝ මං පුතෙක් අරයගෙ" කියයි
සාදු කියමින් එහෙයියන් නැමෙයි

පින් කරයි වෙහෙර බැබලෙයි
අනාගතයක පපු නහර දියවෙයි
වැරදිලා කොතනකට යන්නද
පැරදිලා පොඩි උන් පෙරෙසේම

කැරකිලා රුයිතෙට ඔය බඹර
අනේ යන්නේ නැතිද ආපිට
සිංහයෙක් කැණහිලෙක් කර
සදා වැජඹෙන සිරි අසිරි මේකද..?