නිල් අහස වසන්...
නුඹ වුන්නා ලගින්....
මද පවන අරන්...
නුඹ ගියා ඉතින්...
ගහකොලද කියන්...
මගෙ පෙමක තරම්...
මල් මතක තියන්...
නුඹ ඇයිද දුරින්....
හිරි වැටුනු හිතින්...
ඇස් දෙකට එඛෙන්...
මහ මෙරක පෙමින්...
මගෙ ළගක හිදින්....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.