ඔබ දන්නව මම ඇයි මේ අටුවා ටීකා කියා යන්නේ කියා..ඔව් කීකරු කමක් නැති මගේ සිතුවිලි බ්ලොග් ගත කළ තෙවෙනි වසර සම්පූර්ණ වන දිනය අදයි. පුරා අවුරුදු 3ක් මෙහිදී හමුවුන ආගිය මිනිසුන් ගැන කතා කළ යුතුමයි. ඊට පෙර පුරුදු විදිහට බ්ලොග් එකක් ලියන්නෙ මෙහෙමයි නංගියෙ කියපු දුකා අයිය http://dukaa.blogspot.com/ එහෙමත් නැත්නම් සුභාෂ් අයියව පුරුදු ලෙංගතු කමින්ම අදත් සිහිකරනව. මන්ද යත් එදවස ජිවිතයේ මුහුණ දුන්න ප්‍රශ්ණ හැල හැප්පීම් ජිවිතයටත් වඩා වේගයෙන් දුවමින් සිටි යුගයක්ම වු හන්දාය. මේ ලෝකෙ හැමදේම ඇයි මටම වෙන්නෙ අයියෙ කියා අසද්දි ඒ උඹ දකින විදිහ නංගි කියා කිවු සුභාෂ් අයියේ එදාටත් වඩා ජවයකින් මේ හරඹ දිවි ගමනෙ අද මා කරන්නෙ ඒ වැටි තැලී පොඩි වෙන තැනදීම මට හයියෙන් නැගී සිටින්නට අයියා දුන් වචන වලට පින් සිදු වන්නටය. අද ආපසු හැරී බලද්දී සතුටු වෙන්නට බොහෝ කාරණා ඇත. මඟ හැරුණයි ..වැරදුණායි කියා පසු තැවෙන්නට තිබෙන තැන් බොහෝම අල්පය.
කොයිවෙලෙත් කිසිම කීකරු කමක් නැතිව හැසිරෙන මගේ සිතුවිලි ඔබ වැළඳ ගත්තෙ ආදරෙන්..කවියටත් වඩා ගීතයට පෙම් බැඳි මා දිනෙන් දින ගීත ලෝකය දිනන්නට වැර ගනිද්දී ඔබ නිසා ලැබූ අපිරිමිති සතුට මා අමුතුවෙන් කියන්නට අවැසි නැත. සයිබරය යනු ගල් සහ මල් ද පිරුණ තැනක්මය. එමෙන්ම කකුලෙන් ඇද බිම දමා සතුටු වන ඔවුන්ද හිඟ නොමැත. එවන් තැනකදී සැබෑ මිනිසුන් බොහොමයක් බ්ලොග් ලෝකයේදි මට හමුවිය... අස්වැන්න ලියන http://aswanna.blogspot.com/ දයානන්ද රත්නායක අයියා, සමකය වටේ ලියන http://samakayawate.blogspot.com/ නලීන් දිල්රුක්ෂ...වැනි මිනිසුන් පමණක් නොව වැහි වැටෙන තැන ලියන http://wehimandarama.blogspot.com/ ආදරණීය පුංචි නංගි, මධුරංගගේ සටහන් ලියන http://madurangacreations.blogspot.com/ මධුරංග, ස්වයාක්ත ලියන http://swayaktha.blogspot.com/ ලියන නුවන් මල්ලි වැනි අය මා මේ බ්ලොග් ලෝකයේදී හදුනාගත් මිනිසුන්ය..
වර්ණයට පාට තවරණ දිනේෂ් උමගිලිය මල්ලි...බට්ටිගෙ සිතුවිලි ලියන බට්ටි නංගි ..සිතුම් පැතුම් මල්ලි ,තොටුපල අයිනේ තොටි මල්ලි..තනි අලිය මල්ලි, අත්තම්මගෙ පෙට්ටගගෙ ලොකු ජෝන් , සිතුවිලි පලස අතුරණ සුදා, කූබු, නෙත්පානි, විමුක්ති, ජිංජිබිරිස්, අඩවි රජා, සිතුවිලි දැහැන, බීටා මල්ලි, ඇතුළු තව බොහෝ නංගිලා..මල්ලිලා...සමඟින් සහෝදර පිරිසක් හමු වුයේද මෙතනදීය. කිසිදු කුහකත්වයක්, නැතිව හුදෙක් හදවතේ සැනසුමින්ම ඔවු නොවුන් ඇවිදින් යන සැරිසර යන තැනක් වූ ආලවන්ත හුඳකලාවේ සිට බලා උන් මට දුන් දිරිය වචනයකට කැටි කළ නොහැක. තව නම් ගම් රාශියක් ඇත. එහෙත් නොලිවුවා කියා තරහ වෙන්න එපා..තරහා නොවන බවද මා දනිමි. මෙයද අද අලුයම 4.30 ට අවදිවී තබන සටහනකි.
එමෙන්ම පහුගිය කාලයේ මට බොහෝ මිතුරන්ගේ බ්ලොග් සටහන් මඟ ඇරුණි. මගේ බ්ලොගයද කරන්නට බැරි තරමට මා රාජකාරී ජිවිතයේ හිරවිය. බුකියේ මොනවා හෝ දෙයක් එවලෙම ටයිප් කර විසි කර ගියද මා බ්ලොගයේ එසේ නොකරමි. ඒ මෙය මගේ ප්‍රථම ප්‍රේමය තරම්ම අමතක නොවන ඉසව්ව හන්දාමය. ලේ ගලන දෙපයකින් නැගී සිටින්නට හයියක් දුන් ලෙංගතුම හස්තය මෙයම වු හන්දාය.
ඉඳින් තෙවසරක් පිරෙන මගේ බ්ලොග් එකට ඇවිත් යන කොමන්ට් දමා යන සියළුම ආදරණියයන්ට හදවතින්ම ස්තුතියි.... මගේ බ්ලොග් එක දැකලා මුහුණු පොතට විවිධ දිරි ගැන්වීම් කරමින් පණිවිඩ එවන ආදරණිය ඔබටත් ස්තුතියි කියන්න මම මේක අවස්ථාවක් කරගන්නවා....කාලයක් නොලියා ඉදියත් කවමදාවත් අමතක කරන්න බැරි මගේ ප්‍රේමණිය ....ආලවන්ත හුඳකලාවට..... සුභ උපන් දිනයක් වේවා.....
හැබැයි අවිවේකී දිවියෙම හඳිස්සියෙ පටන් ගත්ත මගෙ අලුත් ප්‍රේමය ගාවටත් එන්න කියල ආරාධනාවක් මම අද කරනව. මේ තමයි එතන. http://dinithigegeethaya.blogspot.com/
