සඳ මලට පෙම් කවිය ලිවුදා...
ඉර මලයි විරසක වුනේ...
ඉරහදට පෙම් කවිය ලිවු දා..
තරු කැකුලු විරසක වුනේ...
ස ඳමලම වුනු නුඹම මා ලොව...
ඉර මලත් වුනු බව නොදත්තේ..
ඉර හදත් පෑයු මසිත් අහසේ
තරු පොකුරු නුඹමයි වුනේ...
සඳමලේ නුඹ යන්න යනදා...
ඉර මලත් මා ගියා හැරදා...
තරු පොකුරු වුනු නුඹෙ මතක ළග
මං හිදිමි හද දුක වසා....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.