සිහින සිහිනම වු හැටි අපූරුද....

ළගට ලංවී ඉන්න සැමදා
වරම් නැතිමුත් අපට මෙදිනා
සිතට ලංවී හිදිමු සැමදා
අපට අප නැති වෙච්ච හින්දා

සිහින විමනෙදි ඇවිත් යනවද
සිහින විමනෙදි මගෙම වෙනවද...
සිහින සිහිවී නුඹ අඩනවද
සිහින සිහිනම වු හැටි අපූරුද.....

ආදරේ දුක බරක් වූවත්
ආදරේ සුව විදිමි තාමත්..
ආදරේ කළ නුඹ නොලැබුනත්
ආදරෙයි මං මියෙන තුරමත්....

මං හිදිමි හඳ දුක වසා....

සඳ මලට පෙම් කවිය ලිවුදා...
ඉර මලයි විරසක වුනේ...
ඉරහදට පෙම් කවිය ලිවු දා..
තරු කැකුලු විරසක වුනේ...

ස ඳමලම වුනු නුඹම මා ලොව...
ඉර මලත් වුනු බව නොදත්තේ..
ඉර හදත් පෑයු මසිත් අහසේ
තරු පොකුරු නුඹමයි වුනේ...

සඳමලේ නුඹ යන්න යනදා...
ඉර මලත් මා ගියා හැරදා...
තරු පොකුරු වුනු නුඹෙ මතක ළග
මං හිදිමි හද දුක වසා....

නුඹේ නමට....

අම්මා..........

සිහින ලොව දකින ගොස් මම
පාළු අහසේ අතරමං වුනි...
අතින් අල්ලා මගෙ කියා දුන්
පුර හදයි නුඹ මගේ අම්මා...

 

සුදු අම්මා බුදු වෙනවා

මගේ අම්මා ගිම් නිවුවා

බුදුන් ළගින් මට වුන්නා

ඇගෙ ගුණ නම් නැත නිම්මා...

මා තවමත් දන්නේ නෑ....

දැන් කොහේද ඒ කාලේ...

ඇයිද සිතුවිලි මතම පැටළුනේ...

පාර වැරදුන සුළග ඇවිදින්

රන්ඩු කරනවා මාව වටකර

සිතුම් වැල මැද නුඹත් පැටලී

ඔචම් කරනවා මටම රිදවන්



වැරදුනත් මග හැමුව සුළගට

ඇයිද මා හා උරණ වූයේ..

සිතුම් ඇතුළට නුඹම ආවත්

ඇයිද සිතුවිලි මතම පැටළුනේ...



යනෙන මගකම යන්න සුලගේ

නොකර බාධා මෙහෙම මාහට

මගේ සිතුවිලි මටම දීලා

නොකර පොඩිකර මගේ පැතුමන්...