නෙක නෙක දේ මත..
හිත වත්තම් කර...
කාළය ගෙවුවත්
මගෙ අම්මේ...
නුඹ නැති පාළුව..
හිත උඩ මතුවී...
කැළතෙන දුක නම්..
මහ නුපුරුයි අම්මේ..
සිහිනය විසිකර...
කාසිත් අතහැර...
නුඹ ඇකයේ දැවටෙන්නට...
හදවත මග බලති....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
පිටාරය යයි සොරොව්වේ දිය කදුළු කෙණ්ඩි පිපිරිලා තාම ගම නා කාරණේ කිම පැංචියේ නුඹ කියාපන්..... සංදියේ නුඹව එල්ලන් ඇවිද ගිය ගම් මණ්ඩියේ තාම... -
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.