"කිසිම කවියකට ජීවිතේ ගලපන්න එපා සාරදා"

සතර වරම් දෙවියන්වත් නැති

හතරමං හන්දියක වෙන් වුන

"හත්වලාමේ එහෙම වුනාදැයි "

හත්මුතු පරම්පරාවම අහන දවසකට,

‍පෝරුවේ හයියෙන්ම සිනාසුන හැටි

පපුවෙ උණුවතුර නටපු ලස්සන

අෂ්ඨක කියද්දිත් සභාවට විරිත්තුව

‍හේතුව කවුරුවත් දන්නෙ නැහැ සාරදා

"ලස්සනම ජෝඩුව ඉටි රූප පරද්දන"

‍"කොහොම ගැලපෙනවද ඒ වගේ" අහන

මධු සාද, මධු බඳුන් යටි හිතින් රවන

අලංකාරම මඟුල අහවර තමයි ඇරඹුම

ඔයා මාවම තුරුල්කරගෙන ගත්

පළමු ඡායාරූපය මේසයක් කොන

මකුළු දැල් මිතුරු සඳ වී පොරවගෙන

ඇත්තටම එතන අපි හිටියද සාරදා

කන්න ගත්තත් උගුර මුල හිරවෙන

ඔයාගේ හොඳම විතරක් මතක්වෙන‍‍

‍කොතනකවත් වැරැද්දක් නොපෙනෙන

ඔයාවම ගැලවිලා විසික් වුන හැටි සාරදා

ආදරේ කියන්නෙම අල්ලාගැනීමම

ආදරේ කියන්නෙම අත හැරීමම‍‍

‍දෙකම එකලෙස දරාගෙන ඔබම

වැස්සකටවත් මතක්වෙනවද අපි ගැන

‍දොසක් නොකියමි මනමෙ කුමරිට

ඇසක් සේ රැකි ඔබ ගැන දනිමි

එකක් කියනෙමි ඔබට පෙර ලෙස

කවක් තුළ ජීවිතේ නැහැ කිසි දින