Monday, October 23, 2017

මුහුදු දෙයියො මා ගත්තා

අම්බා කවි කිය කියා
අම්මේ මාදැල ඇදෙයි
හද්දා වැහි නොවැස්සාට
හිත පාරන තැන් පෙනේවි

තැනින් තැනට වෙට්ටු දමා
මාළු මාරුවෙන්න බලයි
හයියෙන් ඇදපන් කිය කිය
මුදලාලිගෙ හඩ ප්‍රබලයි

සුලං කෝඩ කැරකීලා
ගොඩබිමකට අඩගසනවා
පල්ලියෙ විහිදෙන එළියෙන්
පපුවෙ නිතර කුරුසෙ ඇදෙයි

පොලවෙ වැතිරිලා සැගවීගත්
මඩුවෙක් කකුලට හැපුවට
හූ තිය තිය බෑ අඩන්න
අම්මේ උඹ ළඟ නෑ පෙනෙන්න

මුහුදු යනව‍ දැල් අදිනව
පාන් කකා වතුර බිබී
බීඩි කොටේ දුම් කැරැල්ල
හදවත් දුක කොටුකරන්නෙ

පපුවෙ මැද්දෙ උඹෙ එල්ලෙන
ඔය ලස්සන කුරුස කණුව
අම්මේ සිඹ සිඹ නිදිනැතිවම
වැල්ලේ උඹ කවි ලිවුවද

නෙතට උළෙලවල් අම්මේ
මේ සාගර වටපිටාව
හිතට අවුල වැඩි වැඩියෙන්
මාළු හිඟය නැති වරුවට

ජෙරුසෙලමට යන පාරේ
වෙහෙස නිවාගන්න අපිත්
කල්වාරිය කඳු මඳුනත
සිප එන සුළඟට බාරයි

ඉකිය වසා ගනිම් අම්මෙ
මුකාරි ගී හඬ නොනගන්
කරඳිය සුළඟට කැරකී
මුහුදු දෙයියො මා ගත්තා.

No comments:

Post a Comment

ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.

ඉතින් සොඳුර

 ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා  දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න  ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...