මං වැරදි නෑ රත්නේ....

පාං වත් බෑ කියාගන්නට
ඒ වුනත් ඇහෙනවද රත්නේ
හාංකවිසිය නොදන්වම මට
ඇයිද රිංගුවෙ මංගලා අස්සේ

චූන් වෙනකොට තොලුත් රතුවී
රාත්තිරි කීයක්ද නාවේ
මාත් පොඩි වුන් වටකරන් හිටි
හැටිත් මතකද කියන් රත්නේ

සෑම දාකම උදේ විතරයි
නුඹට සිහියක් එහෙම තිබුණේ
පාන තිය තිය කියපු දුක
දන්නෙ බුදු රුව සාලෙ මැද්දේ

ලැමේ පොඩි උන් හිටපු තැන
තාම දැනෙනව රස්නෙ පෙරසේ
හීනයෙන් මං ඇවිත් නිතරම
උන්ගෙ සුවදුක් අහනවා රහසේ

මගේ තරහක් මතුත් නෑ නොවැ
නුඹේ සතුටයි හෙටත් පැතුවේ
අපේ දීගය කැඩුණ වරදට
මගේ අම්මා එල්ලිලා මැරුණේ

කොතෙක් තව පඩි මාස අරගෙන
ඇවිද යාවිද නුඹ වැල්ලවත්තේ
ඉතින් දැන්වත් නවත්තනවද
ගියේ නෑ මං වෙන එකෙකු පස්සේ

මා මිත්‍ර කරුළු බුකියෙ දාල තිබුණ කවියට දැම්ම පිළිතුරු කවක් මේ.
  පහළින් මේ තියෙන්නෙ ඒ කවිය
 - දුක තමයි රංජනී පඩි හම්බෙනකං -
තාම ඉස්සර
වගේමයි බං
අඬනවා පොඩි
එවුන් ගින්නේ..
මාසෙ අන්තිම
ලගට එනකං
දින ගණියි ලොකු
පුතා චන්නේ.. (චන්න)
පොඩි එකී ගෙට
වුණා ගිය "බක්" (බක් මාසය)
මං තමයි ඒ
සේරෝම බැලුවේ
ඉස්සරත් මට
අමාරුයි රං
ඒනිසයි මං
බින්න බැස්සේ
රංජනි පඩි
තාම නං නෑ
නුඹ ගියත් වෙන
එකෙකු පස්සේ
හිතේ තරහක්
මගේ දැං නෑ
හීනෙනුත් මුන්
කියයි අම්මේ
එනවනං උඹ
ඇවිත් බලපං
යතුර ඇති
පා පිස්ස අස්සේ
-කුරුළු-----