Wednesday, September 14, 2011
කොහොම ඉවසමි...
බිඳී විසිරුනු පබලු මාලයේ..
මුතු ඇටත් බයවෙලා ඔහෙ...
කැඩී කූඩුව යනවා හුළගේ..
මගේ ඇස් ඉදිරියෙම අනෙ....
නුඹගෙ මුව කට ඇස්ම අයිතියි..
පෙති හැඩයි මේ මල්වල...
දමා යන්නට කොහොම හිතුවද
පිපෙන මල් දෙස බල බල...
මගේ අඩුවක් කීව නම් ඔබ
හදාගන්නවා නොසිතා අනේ...
මෙහෙම යන්නට හිතුවෙ ඇයි ඔබ...
අපේ උණුසුම සීතලට විකුණලා...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
එකමත් එක රටක අහසෙ ගෑවෙන තරම් උසට මාළිඟයක් තිබුණා. මේ මාලිගයෙ වයසක ආච්චි කෙනෙකුයි සීයා කෙනෙකුයි එක්ක එයාගෙ මිනිපිරිය ජීවත් වුණා. මේ මිනි... -
ඉතින් සොඳුර , ජීවිතේ කොයි හැඩේදැයි නොවිමසන්න, ඔබ ගිය තැන සිට මා දරාගත්තේ කෙසේ දැයි නොඅසන්න ආදරයක අකුරු අතරට වැඩි යමක් ඔබේ ඇසුරෙහි මා විඳි...
No comments:
Post a Comment
ඔබේ පැමිණිම මට සවියක්.