මගෙ අම්මේ...

නෙක නෙක දේ මත..


හිත වත්තම් කර...

කාළය ගෙවුවත්

මගෙ අම්මේ...

නුඹ නැති පාළුව..

හිත උඩ මතුවී...

කැළතෙන දුක නම්..

මහ නුපුරුයි අම්මේ..

සිහිනය විසිකර...

කාසිත් අතහැර...

නුඹ ඇකයේ දැවටෙන්නට...

හදවත මග බලති....

කිසිවෙකු නෑ දුටුවේ...

ආදරණීය අම්මේ...

හිතේ සිහිනය නෙතින් දකිනට
තවම මග බලනවා අම්මේ
නුඹත් සතුටින් දෙන්න අවසර
මටත් සතුටින් යන්න බුදු මග


මගේ සරණක් ඇවැසි බව
දන්නවා මම මගේ අම්මේ
ඒ වුනත් තව දරුවො ඉන්නවා
නුඹව සෙනෙහින් බලාගන්නට


බැරිම බර ටික මං ඉවර කර
යන්න යන්නේ ඒ නිවන් මග
ඉතිං දැන්වත් යන්න දුන්නොත්
නුඹට පිංවෙයි මහ හුගක් හෙට

දෝණිගෙ හිත රිදිලා....

සන්නාලියේ...මේ නුඹටයි...

අත්තටු රිදෙනවා විතරම නොවෙදෝ..

සිහින සිතුවිලි...